Wordt Nederland wakker?
De nieuwe wetgeving maakt het mogelijk om convenanten af te sluiten met UWV. De uitzendbranche sloot als eerste zo’n convenant, waarbij UWV alle vangnetters met benutbare mogelijkheden voor bemiddeling weer aanbiedt aan de laatste uitzendwerkgever. Nu is er ook een convenant bedacht voor alle branches.
Opmerkelijk plan
Onlangs publiceerde de AWVN hiervoor een opmerkelijk plan. Na een tevergeefse werkgeverslobby tegen de plannen van de regering om de kosten van de ZW- en WGA-uitkeringen van vangnetters individueel door te belasten aan de (grotere) werkgevers, kiest de AWVN nu kennelijk voor de ‘weg vooruit’. Samen overigens met VNO-NCW en MKB Nederland, FME en de Metaalunie. Zie Pilot voor compensatie hogere premielast Ziektewet. Toegegeven, creativiteit kan de bedenkers niet worden ontzegd.
Is er wel een probleem?
Er wordt veel geschreven over de nieuwe wet Bezava (Beperking Ziekteverzuim en Arbeidsongeschiktheid Vangnetters), ook wel de modernisering Ziektewet genoemd. En ja, ik doe daar zelf met regelmaat aan mee. Vooral de onbeheersbare en onterechte (?) financiële consequenties voor werkgevers met een loonsom van meer dan 10x het modale loon, krijgen veel aandacht in de publiciteit en kritiek van de werkgevers. Voor de uitzendbranche – als bemiddelaar en formele werkgever van flexkrachten – valt daar zeker wat voor te zeggen. Vooral ten aanzien van flexkrachten in een achterstandspositie op de arbeidsmarkt en met een hoger dan gemiddeld verzuimrisico wordt de rekening wel heel eenzijdig bij één partij gelegd: de uitzender als formele werkgever van de flexkracht. Voor de meeste andere sectoren geldt echter, dat de gedifferentieerde premie voor de werkgever ook lager kan uitpakken dan de huidige sectorale premie. Kwestie van rekenen!
Het werkelijke probleem
Feitelijk, het is nog maar eens gezegd, is de nieuwe wet een soort van kopie van de bestaande wetgeving: voor werknemers met een dienstverband. Denk aan de verplichtingen van loondoorbetaling en re-integratie (Wet Verbetering Poortwachter). Tot zover dus niets nieuws onder de zon. Maar het cruciale verschil zit in het ontbreken van een arbeidsrelatie voor de vangnetter. Het zoeken en benutten van mogelijkheden binnen het eigen bedrijf, indien nodig met een geleidelijke opbouw, is er voor de vangnetters als ex-werknemer niet bij. Die heeft immers geen werkgever meer. Ik zie in ieder geval niet gebeuren dat de ex-werknemer ‘dankzij diens arbeidsongeschiktheid’ weer kan terugkeren bij de voormalige werkgever. Voor het afscheid was een reden en die zal niet plots veranderd zijn. Dus dat wordt re-integreren ‘buiten de deur’ en dat is voor de meeste werkgevers geen core business.
Uitbesteden of zelf doen?
Natuurlijk kunnen de re-integratieactiviteiten worden uitbesteed aan derden. Maar daarnaast is de ‘doe-het-zelf’ variant zeker het overwegen waard. Bijvoorbeeld door gebruik te maken van het eigen netwerk in de regio, zoals de talloze afdelingen van werkgeversverenigingen en andere samenwerkingsverbanden. Meestal niet de eerste gedachte die opkomt bij een individuele werkgever en waarop wel enige regie nodig is. En zo kom ik dan bij dat originele plan waarmee ik dit artikel opende.
Het convenant
De nieuwe wetgeving voorziet in de mogelijkheid om convenanten af te sluiten met UWV. De uitzendbranche sloot als eerste zo’n convenant, waarbij UWV alle vangnetters met benutbare mogelijkheden voor bemiddeling weer aanbiedt aan de laatste uitzendwerkgever. Logisch zo’n convenant voor een branche van arbeidsbemiddelaars. Maar nu is er ook een convenant bedacht voor alle branches met een even simpel als geniaal idee: de werkgevers melden zowel hun vacatures als hun ex-werknemers (met benutbare mogelijkheden, dat wel) bij het regionale werkgeverservicepunt van UWV. UWV doet de matching en brengt partijen bij elkaar. Er wordt gestart met pilots in de Rijnmond en IJsselvechtstreek.
Gaat het lukken?
De praktijk blijkt altijd weerbarstiger te zijn dan de tekentafel. Mijn inschatting is dat het aanbod van ex-werknemers groter zal zijn dan het aantal gemelde vacatures. De beide pilots zullen wellicht nog wel succes hebben, maar een duurzame landelijke uitrol? Ik moet het nog zien. Een tip mijnerzijds voor de initiatiefnemers: laat een werkgever pas toe als deze eerst een (bruikbare) vacature heeft aangeboden. Oh ja, ook nog een tip voor de betrokken werkgeversservicepunten van UWV: vergeet niet die arbeidsbemiddelaars op de flexmarkt – de uitzenders – in te schakelen. Publiek-private samenwerking heet dat en dat blijkt heel goed te werken!
Deze column is geschreven door Jaco Coster, associate, en verscheen tevens op Flexnieuws.nl.
Meer informatie
Wilt u meer informatie over de modernisering van de ziektewet? Of wilt u weten hoe u Publiek-private samenwerking kunt realiseren? Neem dan contact op met onze adviesorganisatie via 023-870013, of vul onderstaand contactformulier in. Wij nemen dan zo snel mogelijk contact met u op.
