24
mei

0
Uitzendbranche gecriminaliseerd?

Uitzendbranche gecriminaliseerd?

Recentelijk heeft het kabinet een pakket aan maatregelen aangekondigd om problemen rondom de arbeidsmigratie uit met name Midden- en Oost-Europese (MOE-) landen de komende periode te reguleren. De maatregelen hebben betrekking op voorlichting, registratie, werk en arbeidsregels, bijstand, huisvesting, inburgering en terugkeer. Hoe effectief en compleet zijn de maatregelen voor wat betref werk, handhaving en arbeidsregels?

Arbeidsmigratie is niet meer weg te denken in onze (toekomstige) maatschappij. Al jaren worden arbeidsmigranten ingezet op functies die veelal door autochtonen niet meer vervuld worden. De overheid heeft zich sinds 2006 hierbij onvoldoende verdiept in de gevolgen van het openen van de grenzen voor MOE-landers. En nu is er paniekvoetbal. Inmiddels is bijvoorbeeld merkbaar dat het UWV enigszins overtrokken reageert met maatregelen om opgebouwde rechten op WW niet uit te keren aan MOE-landers. Daar waar de Pool naar Nederland kwam om zijn handen laten wapperen, wordt hij nu afgerekend op zijn spreekvaardigheid! Als geen ander hebben uitzendbrancheorganisaties de verantwoordelijkheid genomen om via zelfregulering (SNA-register, cao-politie) misbruik of oneigenlijk gebruik van wettelijke bepalingen en cao-regels tegen te gaan. De samenwerking tussen private partijen die controles (laten) uitvoeren wordt steeds verder geïntensiveerd voor verbeteringen van controlesystematiek en behoud van maatschappelijk draagvlak. Het is daarom jammer dat de voorgenomen maatregelen van de overheid weinig vernieuwend zijn.

Ondanks de toekomstige inspanningen van intensivering van voorlichting, versterking publiek-private samenwerking en informatie-uitwisseling, komt de overheid vooralsnog niet verder dan de inzet van klassieke middelen zoals het verhogen van boetes. Er wordt voorbijgegaan aan de complexiteit van wet- en regelgeving rondom de factor arbeid, waarbij een werkgever onbedoeld een wet of regeling onjuist naleeft. Binnen de maatregelen wordt niet geïnvesteerd op vereenvoudiging van wet- en regelgeving of harmonisatie. Evenmin wordt geïnvesteerd in een interdepartementale procedurele aanpak, met als gevolg dat diensten in de toekomst nog steeds langs elkaar op kunnen blijven werken of onvoldoende tot informatie-uitwisseling komen. Binnen de maatregelen blijft het bij decentrale initiatieven (gemeenten, regionale interventieteam). De overheid kiest de makkelijke weg om bestaande wetgeving in de strijd tegen fraude en malafide uitzendbureaus aan te passen. Het zou juist verfrissend of verhelderend kunnen werken om je in te leven in de rol van fraudeur en op die wijze tot wijziging van wet- en regelgeving te komen. Dit voorkomt dat je blijft werken met wetgeving die niet is toegesneden op de tegenwoordige tijd (bijv. Wml). Fraude is in de regel een optelsom van winstkansen en pakkans. Het is vooralsnog een gemiste kans dat binnen de maatregelen niet wordt gesproken over het intensiveren van de handhaving (vergroten pakkans) door de overheid. De nieuwe maatregelen hebben, zo schat ik in, waarschijnlijk maar een beperkt effect.

De voorgenomen maatregelen doen vermoeden dat in het bijzonder de uitzendbranche geassocieerd wordt met malafiditeit. De mate van georganiseerdheid en huidige transparantie van de uitzendbranche lijkt tegen haar te werken. De rol van de inlener en zijn verantwoordelijkheden blijven veelal binnen de maatregelen onderbelicht of onbestraft. Wordt de uitzendbranche gecriminaliseerd? De maatregelen zijn ook toepasbaar op andere branches zoals bouw en schoonmaak. Als het gaat om de gelegenheid tot malafiditeit onderscheidt aanneming van werk zich niet van het ter beschikking stellen van arbeidskrachten. Hopelijk dat de Tweede kamer bij de behandeling van de maatregelen de relatie wel legt en het kabinet prikkelt tot meer!

Gerald van Workum, associate

Ontvang onze nieuwsbrief

* indicates required